Robert M. Jurga, Leszek Lisiecki – Schron bojowy PZ. W. 717: Grupa Warowna Scharnhorst
W roku 1936 wykształciła się już w pełni koncepcja MRU. Teren podzielono na trzy odcinki: Południowy, Centralny i Północny. Obronę ...
W roku 1936 wykształciła się już w pełni koncepcja MRU. Teren podzielono na trzy odcinki: Południowy, Centralny i Północny. Obronę ...
Doświadczenia wojen XX wieku, a szczególnie rewolucja w sztuce wojennej po roku 1945, spowodowały rewizję dotychczasowych poglądów na fortyfikację. Pojawiły ...
Zabytki architektury obronnej są w naszym kraju liczne i różnorodne: od prasłowiańkich grodów, poprzez średniowieczne zamki, miasta obronne i nowożytne ...
Wydany w 2004 roku „Album starych pocztówek. Pozdrowienia z Powiatu Starogardzkiego” cieszył się ogromnym zainteresowaniem. Bardzo szybko zniknął z półek...
Janoszowie okazali się pospolitymi kryminalistami, Stefan to sam wierzchołek grypsery, „Fala” jest uważany za jednego z najgroźniejszych, a Simon to...
W roku 1936 wykształciła się już w pełni koncepcja MRU. Teren podzielono na trzy odcinki: Południowy, Centralny i Północny. Obronę odcinków skrzydłowych o długości dochodzącej do 30km oparto na przeszkodach wodnych lokalizując schrony na przesmykach. Największe nagromadzenie schronów bojowych, połączonych systemem chodników podziemnych zaplanowano w Odcinku Centralnym, pozbawionym przeszkód wodnych, ale zabezpieczonym ciągłą zaporą ppanc. tzw. zębami smoka. Zakładano, że obrona daleka prowadzona będzie za pomocą dział baterii pancernych strzelających ogniem pośrednim według wskazań wysuniętych na przedpole obserwatorów. Obronę na średnim dystansie miały gwarantować schrony bojowe zaopatrzone w broń maszynową i moździerze w kopułach pancernych oraz działa ppanc. w kazamatach.