Performatywność reprezentacji
Zmiana, która nastąpiła w naukach humanistycznych wraz z tak zwanym zwrotem performatywnym, zachęca do ponownego zbadania i redefinicji klasycznego pojęcia ...
Zmiana, która nastąpiła w naukach humanistycznych wraz z tak zwanym zwrotem performatywnym, zachęca do ponownego zbadania i redefinicji klasycznego pojęcia ...
Maska jest echem tożsamości własnej podmiotu. Ulega wyobcowaniu w rytuale używającym jej po to, by rozdwojona tożsamość podmiotu wtargnęła, wbiła ...
Dariusz Kosiński „wprowadza”, „wyprowadza” i „nie wprowadza” w kolejne korytarze labiryntu o nazwie „performatyka”. Ta gra słów dobrze oddaje intencje ...
Źródła teatru Mirosława Kocura to projekt prekursorski i nowatorski. Autor proponuje gruntowne poszerzenie i pogłębienie studiów nad sztuką teatru. Ostatnie ...
Choć każda część tej książki wymaga odmiennego zaplecza materiałowego i intelektualnego, w każdej z nich Autor dowodzi swojej świetnej orientacji ...
Niezwykła różnorodność interesujących mnie zjawisk artystycznych, obejmujących działania z pogranicza teatru, sztuk wizualnych i instalacji artystycznych, prowokuje (…) do sformułowania ...
Nie wszystkie dzieła artystyczne, które w tej książce będziemy analizować, przedstawiają modelową formę performansu techno-nauk. Znakomita ich większość powstała jednak ...
Zgodnie ze swoim imieniem pan Siłaczek jest niezwykle silny. Mimo że siłą dorównuje superbohaterom, jest niezwykle skromny i często nie...
Popularnonaukowa pozycja prezentująca 60 gatunków zwierząt, jakie można zaobserwować w naszym kraju. Obok stosunkowo często spotykanych, jak sikory, mrówki czy...
Być może powieść tę okrzyknie ktoś traktatem filozoficzno – psychologicznym. Być może. Wiem jednak, że powieść ta posiada w sobie...
Zmiana, która nastąpiła w naukach humanistycznych wraz z tak zwanym zwrotem performatywnym, zachęca do ponownego zbadania i redefinicji klasycznego pojęcia „reprezentacji”. W tradycyjnym rozumieniu dotyczy ono wytwarzania znaczeń, pojmowanego raczej statycznie niż procesualnie, raczej „czytanego” w poststruktualistycznym paradygmacie lekturowym niż odsłanianego jako performans. Właśnie to przejście od kultury jako tekstu do kultury jako performansu, a w szczególności redefinicji pojęcia „reprezentacji” w ramach nowego paradygmatu metodologicznego, stanowiły punkt wyjścia dla naszej pracy.